21 listopada 2019, po długiej i ciężkiej chorobie zmarł prof. dr hab. Jacek Jan Bańkowski. Nestor polskiej informatyki, profesor Politechniki Warszawskiej, wieloletni dyrektor Centralnego Instytutu Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej IINTE, profesor w Instytucie Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skałkowego. Członek-założyciel Polskiego Towarzystwa Informatycznego (uczestnik prac Zarządu Głównego PTI pierwszych trzech kadencji, 1981-1990, m.in. jako wiceprezes). Promotor wielu młodych naukowców. Ur. 27 marca 1940 we Lwowie. Po ukończeniu szkoły podstawowej (1953) i liceum ogólnokształcącego (1957), jako laureat V Olimpiady Fizycznej rozpoczął studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1962. Doktorat 1963. Habilitacja 1966. Prof. nadzwyczajny – 1973 .
Po ukończeniu studiów podjął pracę jako nauczyciel akademicki na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej. Po krótkim okresie pracy w Centralnym Ośrodku Informatyki PW (1974–1975) przeszedł do Instytutu Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej. W IINTE pełnił w latach 1975–1982 funkcję zastępcy dyr. ds. naukowych, a w latach 1982–1991 — dyrektora. W latach 1998–2002 podjął dodatkowo pracę w WSPiZ im. Leona Kożmińskie go. Przez wiele kadencji był członkiem Komitetu Informatyki PAN, a także przewodniczącym Komitetu Informacji Naukowej przy Prezydium PAN (1984–1989). Członek rad wydziału i rad naukowych, m.in. Wydziału Elektroniki PW (1967–1975), Instytutu Podstaw Informatyki PAN, IBIN na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego i IINTE (1975–2002). W latach 1983–1994 wielokrotnie był konsultantem w zakresie baz danych i programowania dla agend ONZ takich jak UNESCO, UNIDO, FAO.
Od ok. 1970 Jego głównym obszarem zainteresowań były języki programowania, ich kompilatory oraz systemy baz danych. W tych dziedzinach opracował m.in. metodę opisu składni języka programowania za pomocą innego języka, a także system zarządzania tekstową bazą danych UNIPOLIS. Autor ok 50 prac naukowych oraz 6 patentów. Autor podręczników akademickich, spośród których najbardziej znany (7 wydań) dotyczył programowania w języku FORTRAN (napisany z Konradem Fiałkowskim i Zbigniewem Odrowąż-Sypniewskim).
Pochowany w Warszawie na Cmentarzu Komunalnym Północnym w grobie rodzinnym (współrzędne: kw. E XII-4 rz.5 gr5).