Kolejne spotkanie Klubu Informatyka odbyło się pod hasłem „Internetowe protokoły mędrców TV” i było poświęcone migrowaniu treści telewizyjnych do dystrybucji przy użyciu protokołu IP w sieciach zamkniętych oraz Internecie. Goście byli znamienici: Tomasz Berezowski – Członek Zarządu oraz Dyrektor ds. Technicznych TVN, Adam Dawidziuk Prezes firmy 7bulls.com i doradca Polsatu Cyfrowego 7 bulls.com, Piotr Leszczyński nowej, powołanej w sierpniu 2006 r spółki Cinem@n, która przez Internet oferuje wideo na życzenie oraz Jan Rychter założyciel Sentivision, innowacyjnej firmy technologicznej, która zdobyła wiodącą na świecie pozycję na rynku wideo w sieciach IP.
Zgodnie z oficjalną definicją IPTV (Internet Protocol Television) to telewizja cyfrowa dostarczana widzom przy użyciu Internet Protocol poprzez szerokopasmowe łącze z WWW i oglądana na ekranie telewizora. Wszystkie elementy tej definicji były wielokrotnie kwestionowane.
Pod chwytliwy marketingowo parasol IPTV wciskają się działania pokrewne, używające (nie zawsze konsekwentnie) rozmaitych nazw. Rozwój IPTV szczęśliwie zbiega się z pomyślnymi dla niej tendencjami technologicznymi: rozpowszechnianiem DSL, znacznie zwiększającemu przepustowość „ostatniej mili”, rozbudową sieci szkieletowych i miejskich, wprowadzeniu telewizji cyfrowej oraz pojawieniu się nowych generacji transmisji bezprzewodowej. IPTV wiele również zawdzięcza korzystnym trendom rynkowym związanym ze spadkiem cen transmisji danych, uwolnieniu lokalnej pętli abonenckiej, popularności koncepcji Triple Play, a zwłaszcza zmianie strategii operatorów świadomych rosnącej roli usług opartych o transmisję danych.
Większość liczących się nadawców transmituje swój program w do Internetu. Obecnie jest w Europie kilkadziesiąt wdrożonych systemów. IPTV wydaje się na tyle pewnym rozwiązaniem, że zainteresowani są nim wszyscy, którzy mają z tym obszarem do czynienia: nadawcy telewizyjni, operatorzy telekomunikacyjni i kablowi, a nawet dostawcy usług transmisji danych. Niestety prawo nie nadąża i w wielu krajach kwestią otwartą pozostaje nadal, czy IPTV powinno być koncesjonowane. Większość zainteresowanych zgadza się z pewnymi ograniczeniami treści na wzór tradycyjnej telewizji (związanych np. z ochroną nieletnich, czy limitowaniem czasu reklamowego), natomiast nawet łagodne formułowanie tych zasad powoduje gwałtowny sprzeciw środowisk internetowych.
Zdaniem wielu specjalistów prawdziwa IPTV wymaga więcej niż oferowane przez „otwarty” Internet strumieniowanie wideo. Odpowiednia jakość obrazu i dźwięku, ich zdaniem, może być osiągnięta jedynie w sieciach, których dostawca usługi kontroluje przebieg transmisji od źródła sygnału do odbiornika widza i odpowiada za zarządzanie treścią, zasobami sieciowymi, systemami warunkowego dostępu, bezpieczeństwem, antyspamingiem, itp.
Nie jest zaskoczeniem, że wśród odbiorców IPTV przeważają dotychczasowi zwolennicy Internetu, a główną motywacją do jej oglądania jest możliwość jednoczesnego korzystania z telewizji i Internetu. Co prawda nie obserwuje się stabilnych zachowań konsumenckich, ale wśród najważniejszych zachęt wymieniane są: niezależność od czasu, miejsca, możliwość interakcji oraz otrzymywania bogatszej oferty, niż w tradycyjnej telewizji, zwłaszcza pogłębienia treści i rozszerzenia zasięgu terytorialnego.